“Ο Τζιμάκος ήτανε αγαπησιάρικο παιδί. Τουλάχιστον μας άφησε πίσω μια προτροπή που δεν έχουμε ακούσει ποτέ από δημόσιο πρόσωπο. Γ***τε γιατί χανόμαστε!”
Δημήτρης Πουλικάκος
“Ισορροπούσε με γνώμονα την ανθρωπιά… πολεμούσε συνεχώς το άδικο…”
Γιάννης Ζουγανέλης
Πανούσης επί παντός επι…στητού! Μέρος 1ο (σαν τον Σαμουήλ στο Κούγκι)
Ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουραγών, γιατί το επίπεδο που ζούμε είναι χαμηλό, αλλά δε φοβόμαστε θα πέσουμε κι άλλο και δεν έχουν συλλάβει ποτέ την αλήθεια, γιατί παίρνει αντισυλληπτικά. Γι’ αυτό από τότε που οι σερβιέτες έβγαλαν φτερά, το μ**νί έγινε για εμάς άπιαστο όνειρο. Γι’ αυτό όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω νοσοκόμα. Να μην υποδύομαι την πάπια, αλλά να την κρατάω με θάρρος και να ανακουφίζω τους ασθενείς μου: “Εμείς οι βλάχοι, όπως λάχει…”!
Homo Neoellinious
Μια φορά κι έναν καιρό πριν πολλά πολλαααά χρόνια γεννήθηκε ένα νεογνό, συγκεκριμένα το 1954 στους Αμπελόκηπους Αθηνών, που ήταν πολύ διαφορετικό απ’ όλα τα υπόλοιπα νεογνά, που είχαν γεννηθεί μέχρι τότε. Ήταν εύσωμον, στρουμπουλό και εκτός από φαλάκρα, που πολλά νεογνά έχουν, είχε και πλούσιο γένειον!
Ωσάν λίγο μεγαλύτερο και όντας πια νήπιον, οι πρώτες του λέξεις δεν ήταν “μπαμπά” ή “μαμά” αλλά μπινελίκια με ομοιοτέλευτο. Όταν όλα τα υπόλοιπα νήπια έπαιζαν κρυφτό και κυνηγητό, εκείνος πετούσε σαΐτες, φτιαγμένες από την πολιτική και οικονομική εφημερίδα της εποχής, που είχαν τα περισσότερα αντίτυπα. Όταν η σαΐτα έπεφτε, για να την εκδικηθεί, την χρησιμοποιούσε σαν χαρτί υγείας!
Ωσάν ακόμη λίγο μέγας παίς άρχισε να κάνει ότι έκανε με την σαΐτα, χωρίς σαΐτα αλλά με νότες. Κανένας παίς δεν του έκανε παρέα κι έτσι για να μπορεί να είναι συνέχεια με κόσμο, αποφάσισε να σπουδάσει. Όχι κάτι συγκεκριμένο, ότι να ‘ναι. Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, είχε ακόμη ένα μεγάλο κενόν μέσα του. Έτσι ξανά σπούδασε. Όχι κάτι συγκεκριμένο, ότι να ‘ναι. Ασχολήθηκε με όλες τις μορφές τεχνημάτων, που πίστευε ότι άξιζαν. Και όχι μόνο τα πήγε καλά αλλά κατάφερε και σε κάποιες περιπτώσεις, να τις επαναπροσδιορίσει. Και κάπως έτσι γεννήθηκε και μεγάλωσε το πρώτο νεογνό homo neoellinious.
Δημιουργήθηκε μια νέα κατηγορία ανθρωπόμορφου και καλλιτεχνικού πλάσματος στα σύγχρονα δρώμενα της τέχνης στην Ελλάδα. Πήρε το παίγνιον και το έφερε στα μέτρα του, έβαλε τη μπάλα στο δικό του γήπεδο, ενώ συνάμα κατάφερε να βάλει γκολ στο τέρμα του γηπέδου των άλλων, κρατώντας την δική του εστία για πάντα απόρθητη. Μετά αυτός ο έφηβος παίς, άρχισε να δουλεύει και να παράγει έργο μανιωδώς. Έκανε μάλιστα πολλά και διαφορετικά πράγματα σε πολλούς διαφορετικούς τομείς ταυτόχρονα: θέατρο, μουσική, βιβλία, ραδιόφωνο, κινηματογράφος, και πάλι μουσική.
Βρίσκω την έλλειψη του χιούμορ σας… ενοχλητική!
Σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά…
Είναι περίοδος εμφυλίου πολιτικού παραλόγου. Τα διαστημόπλοια των κωμικών, που χτυπούν από ένα κρυφό στανταπομάγαζο, κέρδισαν την πρώτη τους νίκη ενάντια στην Αυτοκρατορία πολιτικών και δημοσιογράφων.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, κάποιοι κατάσκοποι από τις Μουσικές Ταξιαρχίες κατάφεραν να κλέψουν τα μυστικά σχέδια για το απόλυτο όπλο της Αυτοκρατορίας, το TAX STAR: έναν θωρακισμένο διαστημικό θεσμό φορολογίας με αρκετή δύναμη για να καταστρέψει οικονομικά έναν ολόκληρο πλανήτη.
Καταδιωκόμενος από τους απαίσιους πράκτορες της Αυτοκρατορίας, ο Τζίμης τρέχει σε όλη τη χώρα με το διαστημόπλοιο του για να ξεφύγει, καθώς είναι θεματοφύλακας των κλεμμένων σχεδίων που μπορούν να σώσουν τον λαό του και να αποκαταστήσουν την ελευθερία του λόγου στον γαλαξία…
A.I. Άρτια-Τζίμη-al Intelligence
Έκανε βουτιές σε βόθρο με εικόνες,
φούσκωνε τα βυζιά του έστω και χωρίς ορμόνες.
Δεν ήθελε ποτέ να γίνει Αμερικάνος,
του άρεσε στα φανερά κι ο Μητροπάνος.
Δεν έκαψε δέντρα να χτίσει μεζονέτες,
πάλεψε μη γίνουν τα παιδιά μας μαριονέτες.
Σ’ ένα κλουβί γραφείο συνήθισε το αγρίμι,
κλίκι κλίκι ατέλειωτο από βουβό ταξίμι.
Φάκα Adidas δεν του έπιασε τη φτέρνα,
κι ας μπέρδευε το τζουκ μποξ με τη λατέρνα.
Πάνω απ’ του τάφου του το κυπαρίσσι,
μαύρη χελώνα… έχει κατουρήσει;
Μαράθηκε σαν την λουλουδιασμένη ιτιά,
και ψήλωσε σαν την κοντούλα λεμονιά.
Στα Σάλωνα πολύ ακριβύναν τα αρνιά,
έγινε ωκεανός του παπιού η ποταμιά.
Κι η Παπαλάμπραινα στο φέισμπουκ γυμνή,
χαϊδεύει πια τα like για να πάρει συσκευή.
Σ’ ένα κοινωνικό δίκτυο πουλημένο,
Πουλάκι;! Πάτα φρένο!
Πουλί;! Θα βγεις χαμένο!
Του φάγανε τα σπλάχνα,
μα ακόμα βγάζει άχνα…
Μια Μουσική Ταξιαρχία από μόνος του!
Ο Τζιμάκος λοιπόν όλη του τη ζωή πάλευε με τα τέρατα. Κι όχι με εκείνα τα ιερά και τα αξιοσέβαστα αλλά τα ποταπά και τα ανίερα. Όντας σχεδόν μεσήλικας είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο μόρφωσης και ενημέρωσης επί οιοδήποτε επιστητού, που ήταν σχεδόν ως το τέλος της ζωής του ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα, ο οποίος είχε όλες τις απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις, καθώς και κάνα δύο απαντήσεις που ακόμη ψάχνουν ερώτηση. Στις θρυλικές πλέον συνεντεύξεις στις οποίες είχε δώσει, οι εκάστοτε δημοσιογράφοι πάντα προσπαθούσαν να τον ζορίσουν και να τον προκαλέσουν. Κατέληγαν βέβαια να τους δουλεύει με το γάντι και με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν αν μιλάει σοβαρά ή αν κάνει σάτιρα, αν τους ιντριγκάρει ή αν απλά απαντάει με τον ιδιόμορφο τρόπο του στην ερώτηση που του έχουν υποβάλλει. Κι όλα αυτά, όλη αυτή τη σκληρή Ελληνική πραγματικότητα την έκανε στίχους, τους έβαλε μουσική και τραγούδησε με τρόπο μελωδικά HARDCORE μόνος συμμετέχων σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο.
Ο Ρομπέν των moron*!
Μονόφθαλμος σε κοινωνία τυφλών, σεργιάνησε σε πολεμικές στράτες, δημιουργώντας πατημασιά σε αδόκιμο πόλεμο από φυλλάδες και καρεκλοκένταυρους ιθύνοντες για τους ασκούς του Αιόλου, που ανοιχτοί κατατρώγανε συθέμελα αξίες, ήθη, έθιμα, δομή κοινωνίας αλλά και ένα κατεστημένο, ενάντια στην ιδιοσυγκρασία του απλού λαού. Αντιρρησίας συνείδησης, τρανταχτό και ηχηρό υπόδειγμα ευφυούς όντος, ακαλούπωτος και χύμα, με τους εαυτόν ηθικούς απαράβατους κώδικες, λάβαρο στην παντιέρα της ελευθερίας της έκφρασης, της σκέψης και οπωσδήποτε της οντότητάς του. Ως ευφυής ανήρ, γνώριζε εκ των προτέρων, την ιδιότυπη φυλακή της ελευθερίας σε οιανδήποτε μορφή. Με γενναιότητα ηγέτου ανδρός, ασπάστηκε το + με την υποψία του – και τις συνέπειές του, όπου ωσάν άλλος Μέρλιν, κατάφερνε να δημιουργήσει θετικό πρόσημο, κόβοντας και ράβοντας, δημιουργώντας ανήσυχα πνεύματα και συνειδήσεις ενός νέου νεοελεύθερου κόσμου.
*μωρών
Πανούσης επί παντός επι…στητού! Μέρος 2ο (σαν γυφτάκι στην Πανεπιστημίου)
Οι άνθρωποι έχουν ξεφτιλίσει τις απεργίες κάνοντας εθιμοτυπικές συγκεντρώσεις. Είναι συγκεντρώσεις επαναστατικής γυμναστικής και τα ΜΜΕ: Μέσα μαζικής εξημέρωσης. Η ελπίδα ήρθε αλλά την έκανε με ελαφρά ποιηματάκια γιατί στη νέα τάξη πραγμάτων, μην ξεχνάτε ότι τα πράγματα είμαστε εμείς. Οπότε πάμε για διαφημίσεις και σε λίγο και πάλι χαζοί, και μην παίρνετε ναρκωτικά, δεν φτάνουν για όλους!
“Γελάν τα μάτια της… Το πρόσωπό της είναι παγωμένο… Γιατί δεν της επιτρέπουν να γελάσει…”
Τζίμης Πανούσης
