“Ως εκ τούτου, δεν θα πούμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.”
Winston Churchill
Το Gates of Fire είναι ένα μυθιστόρημα ιστορικής φαντασίας του 1998 από τον Steven Pressfield. Αφηγείται τη Μάχη των Θερμοπυλών μέσω του Ξεώνης, ενός περίοικου (ελεύθερου αλλά μη πολίτη κάτοικο της Σπάρτης) που γεννήθηκε στον Αστακό, και ήταν ένας από τους τρεις μόνο Έλληνες επιζώντες της μάχης.
Το μυθιστόρημά Gates of Fire (Οι Πύλες της Φωτιάς) που μιλάει για τους Σπαρτιάτες και τη μάχη των Θερμοπυλών, διδάσκεται στη Στρατιωτική και Ναυτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών και στη Βασική Σχολή του Σώματος Πεζοναυτών στο Quantico.
Οι Πύλες της Φωτιάς
Ο Ξεώνης είναι ο επιζών που ο Λεωνίδας επέλεξε για να αφηγηθεί την ιστορία των τριακοσίων Σπαρτιατών. Ο Ξεώνης δεν ήταν στρατιώτης αλλά περίοικος. Οι περίοικοι ήταν κατακτημένοι πολίτες του Άργους, τους οποίους οι Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν για όλες τις βασικές καθημερινές εργασίες. Ουσιαστικά ήταν σκλάβοι με δικαιώματα. Μία από τις βασικές εργασίες τους ήταν η φροντίδα των στρατιωτών κατά την μάχη. Κάθε στρατιώτης είχε μαζί του στη μάχη κι έναν περίοικο, ο οποίος φρόντιζε κάθε ανάγκη του στρατιώτη. Ακόμα και να πολεμήσει αντί γι’ αυτόν αν χρειαστεί.
Μέσα από το στόμα του Ξεώνη, ο Steven Pressfield αφηγείται την ιστορία των Θερμοπυλών με έναν τρόπο που κανείς ποτέ ξανά δεν την έχει πει έτσι. Εκ φύσεως τελειομανής και ενδελεχής, ο Pressfield πριν ξεκινήσει τη συγγραφή του εκπληκτικού αυτού έργου, έχει κάνει και ολοκληρώσει πλήρη έλεγχο και καταγραφή όλων των ιστορικών πηγών της εποχής, αμέσως μετά έως και πολλά χρόνια αργότερα από το τέλος των γεγονότων. Στο βιβλίο αναφέρονται για πρώτη φορά λεπτομέρειες που αφορούν τη μάχη, τη στρατηγική, τις συνήθειες και τη λειτουργική πλευρά τόσο του σώματος των Σπαρτιατών όσο και των Περσών.
Βέβαια όλα αυτά θα ήταν απίστευτα βαρετά και κουραστικά αν η γραφή δεν ήταν συναρπαστική, απίστευτα δυναμική και με εκπληκτική συνάφεια. Ο Pressfield θα μπορούσε πολύ εύκολα να πέσει στην παγίδα όλων των συγγραφέων ιστορικών μυθιστορημάτων, που λόγο του οίστρου τους να μεταφέρουν την ιστορία όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται, καταλήγουν να γράφουν ξερά, ξύλινα κι επίπεδα. Αντίθετα σε αυτό το βιβλίο καθίσταται σχεδόν αδύνατο το γεγονός της απόρριψής του απ’ τον αναγνώστη. Θα τελειώνει ο χρόνος που διαθέτετε και θα προσπαθείτε να διαβάσετε ένα ακόμη κεφάλαιο ή έστω μία ακόμη σελίδα. Το Οι Πύλες της Φωτιάς είναι ένα πραγματικό έπος που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί αμέσως μετά την μάχη.
Αν κάποια στιγμή το Χόλυγουντ αποφασίσει να το κάνει ταινία, καλό θα ήταν να σκεφτεί να φτιάξει μία τριλογία με αυτό. Και κλείνοντας μόνο ένα έχω να σας προτείνω: Μολών Λαβέ!!!
“Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”
(Ω, ξένε διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ταφήκαμε εδώ, υπακούοντας στα προστάγματά τους)
Σιμωνίδης ο Κείος, Επίγραμμα πάνω στον τάφο των Τριακοσίων που έπεσαν στις Θερμοπύλες
