Rick: Σταματήσαμε να σερβίρουμε πρωινό στις 11:30.
Foster: (κοιτάζει το ρολόι του… είναι 11:33)
Falling Down – 1993
Το Falling Down είναι μια αμερικανική δραματική ταινία θρίλερ του 1993 με σκηνοθέτη τον Joel Schumacher και σεναριογράφο τον Ebbe Roe Smith. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Michael Douglas στον ρόλο του William Foster, ενός διαζευγμένου και άνεργου πρώην σχεδιαστή όπλων. Η ταινία ακολουθεί την διαδρομή του Foster μέσα στην πόλη του Λος Άντζελες σε ένα οδοιπορικό για να φτάσει εγκαίρως στο σπίτι της πρώην συζύγου του, όπου θα γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης του. Μια σειρά από γεγονότα και συναντήσεις, τόσο ασήμαντα όσο και προκλητικά, τον αναγκάζουν να αντιδράσει με αυξανόμενη και πρωτόγνωρη για αυτόν βία και να κάνει σαρκαστικές παρατηρήσεις για τη ζωή, τη φτώχεια, την οικονομία και την εμπορευματοποίηση. Συμπρωταγωνιστής στην ταινία είναι ο Robert Duvall στο ρόλο του Martin Prendergast, ενός ηλικιωμένου λοχία του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες. Ο Martin την ημέρα της συνταξιοδότησής του αντιμετωπίζει τις δικές του απογοητεύσεις, ενώ συνάμα πρέπει να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει τον Foster.
Stories
Το Falling Down βγήκε στους κινηματογράφους πριν από 27 χρόνια και για δύο συνεχόμενα Σαββατοκύριακα ήταν μια μεγάλη επιτυχία στα box office. Η ημερομηνία προβολής του ήταν μέρος μιας κακής συγκυρίας. Πριν από 10 μήνες είχαν ξεσηκωθεί χιλιάδες άνθρωποι κατακλύζοντας τους δρόμους του Λος Άντζελες με αφορμή την αθώωση τεσσάρων αστυνομικών για τον ξυλοδαρμό του Ρόντνεϊ Κινγκ. Οι συντελεστές του Χόλυγουντ υπέθεσαν ότι ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για μία τέτοια ταινία, λόγω της θεματολογίας όσον αφορά τη βία εναντίον απρόσωπων τυχαίων ανθρώπων. Υπάρχει μία τάση για εκδίκηση και οργή εναντίων της κοινωνίας και κάθε κατεστημένου της εποχής από τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας. Τελικά όμως η ταινία ήταν η Νο 1 ταινία στη χώρα κατά την προβολή της στους κινηματογράφους. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε αντίστροφα απ’ ότι οι συντελεστές του Χόλυγουντ είχαν προβλέψει και υπολογίσει.
Διαχρονικότητα και ποιότητα
Ξεκινώντας απ’ το σενάριο, έχουμε να κάνουμε με ένα υλικό πολύ καλογραμμένο, δουλεμένο σωστά, σφιχτοδεμένο και πολύ διορατικό όσον αφορά τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής, αλλά και τις αγωνίες και την καθημερινότητα του μέσου Αμερικάνου πολίτη. Πρόκειται για μία δουλειά που έμελλε να γίνει διαχρονική, αντικατοπτρίζοντας τον καθημερινό εφιάλτη για επιβίωση στις απρόσωπες τεράστιες σύγχρονες ανθρωποφάγες πόλεις της Αμερικής. Ως απόρροια του σεναρίου η πολιτική αδιαφορία των πολιτικών προς τους πολίτες οποιουδήποτε βαθμού, κάστας ή οικονομικού υπόβαθρου.
William Foster
Ο κεντρικός χαρακτήρας William Foster ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος, με μία καλή δουλειά και μια όμορφη οικογένεια. Μπορούμε λοιπόν να πούμε, πως ζούσε το “Αμερικανικό όνειρο”. Σαν ντόμινο όλα όμως γκρεμίζονται σταδιακά. Πρώτα χάνεται η δομή της οικογένειας, μετά μένει άνεργος. Το μυαλό του φτάνει σε αδιέξοδο. Ασκεί στον εαυτό του πίεση προσπαθώντας να διατηρήσει την λογική του. Σ’ αυτό το σημείο ξεκινά το οδοιπορικό του από την έδρα της πρώην δουλειάς του, με σκοπό να καταλήξει στο σπίτι των οικιών του με αφορμή τα γενέθλια του παιδιού του. Στο μυαλό του θεωρεί αυτή την πράξη ως εξιλεωτική και συνάμα λύση για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, πιστεύοντας πως αν καταφέρει να τελειώσει αυτό, όλα θα έχουν happy end. Το σύμπαν όμως σε εκπληκτική συνομωσία με τον σεναριογράφο, θέτουν στο δρόμο του μία ολόκληρη λαίλαπα μικρών “οδυσσειών”, που τον καθυστερούν και τον μπλοκάρουν σ’ όλη του την πορεία. Ο εγκέφαλος του Foster όμως δεν έχει παράθυρα αλλά μόνο μια μεγάλη φωτεινή πόρτα στο τέλος της διαδρομής. Και για να την τελειώσει, θα κάνει τα πάντα. Με χέρι ψυχρό και γλώσσα σκληρή καυτηριάζει και καταστρέφει ότι βρει στην πορεία του, βάζοντάς τα με όλους και με όλα. Και για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποιεί καραμπίνες, τη βαλίτσα του, αυτόματα όπλα, ακόμα κι ένα αντιαρματικό όπλο!!!
Το δίλλημα
Αυτό δημιουργεί έναν κακό άνθρωπο; Έτσι φτιάχνονται οι εγκληματίες; Η πλοκή και η φιλοσοφία της ταινίας για την ξεχωριστή μέρα ενός φυσιολογικού ανθρώπου και την μετάβασή του απ’ το καλό στο μαύρο, είναι ένα θέμα που συζητήθηκε πολύ τους μήνες που ακολούθησαν την προβολή της. Πως ένας εγκέφαλος κάνει ένα μικρό κλικ, δημιουργώντας σε λίγα λεπτά μια μεταστροφή χαρακτήρα, η οποία αλλοιώνει το ποιόν ενός ανθρώπου, μεταβάλλοντάς τον σε ένα αδυσώπητο κτήνος, ανηλεούς βίας και θανάτου που σπέρνει ανελλιπώς στο πέρασμά του; Και πια τελικά πρέπει να είναι τα αντίμετρα, που θα χρησιμοποιήσει ο νόμος και η τάξη για να σταματήσουν την οργή και την παράλογη βία ενός τέτοιου κτήνους; Εδώ ας αναρωτηθούμε: Ασκούν ότι προβλέπεται ή πρώτα προσπαθούν να μάθουν τα κίνητρα και τις συνθήκες που οδήγησαν στο να συντελεστούν αυτά τα γεγονότα; Ενδιαφέρεται κανείς να μάθει ποιος ήταν ο Foster ή απλά τον βγάζουμε απ’ τη μέση πριν τελειώσει η βάρδια μας;
Η ταινία γεννά πολλά ερωτηματικά, είναι αξιόλογη σε όλα τα επίπεδα και είναι ένα must see διαμάντι το οποίο αξίζει και στο χρόνο αλλά και το χρόνο σας.
“Απλώς προσπαθώ να γυρίσω σπίτι για τα γενέθλια του κοριτσιού μου. Τώρα αν όλοι μείνουν έξω από το δρόμο μου, τότε κανείς δεν θα πληγωθεί.”
William Foster – Falling Down 1993
