“Πόσο αργά κυλά ο χρόνος εδώ, καθώς περιστοιχίζομαι από πάγο και χιόνι!”
Victor Frankenstein – από το βιβλίο Frankenstein 1818
Η Mary Wollstonecraft Shelley γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου 1797 στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν Αγγλίδα μυθιστοριογράφος γνωστή παγκοσμίως από το γοτθικό μυθιστόρημα της Frankenstein (ή The Modern Prometheus). Θεωρείται πρώιμο παράδειγμα επιστημονικής φαντασίας και το πιο γνωστό από τα έργα της.
Η μητέρα της Mary πέθανε 11 μέρες μετά τη γέννησή της. Μεγάλωσε από τον πατέρα της, ο οποίος της παρείχε μια πλούσια αν και άτυπη εκπαίδευση, πράγμα το οποίο δεν ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή. Εκείνος όμως είχε αντιληφθεί τον υψηλό δείκτη ευφυΐας που είχε από μικρή και προσπάθησε να τις προσφέρει μορφωτικά εφόδια που δεν διέθετε καμία γυναίκα τότε.
Το 1814, η Mary ξεκίνησε ένα ειδύλλιο με έναν από τους πολιτικούς οπαδούς του πατέρα της, τον Percy Bysshe Shelley.
Την τελευταία δεκαετία της ζωής της ταλαιπωρήθηκε από ασθένεια, που πιθανότατα προκλήθηκε από τον όγκο στον εγκέφαλο που τη σκότωσε στα 53 της.
Το στοίχημα
Το καλοκαίρι του 1816 νοίκιασαν μια βίλα στην Ελβετία με τον Percy. Εκεί φιλοξένησαν την θετή αδερφή της, Claire Clairmont, που ήταν ζευγάρι με τον ποιητή Lord Byron. Περνούσαν το χρόνο τους γράφοντας, κάνοντας βαρκάδα στη λίμνη και μιλώντας μέχρι αργά τη νύχτα.
“Αποδείχτηκε ένα υγρό, αγενές καλοκαίρι και η αδιάκοπη βροχή συχνά μας περιόριζε για μέρες στο σπίτι.” – Mary Shelley
Λόγω των συχνών βροχοπτώσεων εκείνων των ημερών περνούσαν την ώρα τους παίζοντας διάφορα παιχνίδια. Ένα βράδυ που η παρέα ήταν καθισμένη γύρω από μια φωτιά μέσα στη βίλα του Byron, διασκέδαζαν λέγοντας ιστορίες για φαντάσματα. Αυτή η ατμόσφαιρα ώθησε τον Byron να τους προκαλέσει:
“Ο καθένας να γράψει μια ιστορία φαντασμάτων.” – Lord Byron
Η Mary δεν μπορούσε να σκεφτεί μια ιστορία και αγχώνονταν.
“Έχεις σκεφτεί καμιά ιστορία; Με ρωτούσαν κάθε πρωί και κάθε πρωί αναγκαζόμουν να απαντήσω με ένα θλιβερό όχι.” – Mary Shelley
Έτσι λοιπόν ξαγρυπνούσε τα βράδια σκεπτόμενη τι θα μπορούσε να γράψει για να καταπλήξει τους υπόλοιπους, ώσπου ένα βράδυ οι συζητήσεις στράφηκαν στη φύση της αρχής της ζωής, όσον αφορά τον ηλεκτρισμό και την πιθανότητα αναγέννησης ανθρώπινου ιστού.
“Ίσως ένα πτώμα θα μπορούσε να νεκραναστηθεί. Ο γαλβανισμός μας δίνει ενδείξεις για κάτι τέτοιο” – Mary Shelley
Έτσι δημιούργησε τον χαρακτήρα του “Σύγχρονου Προμηθέα”, παγκοσμίως γνωστού ως Frankenstein… από ένα στοίχημα.
Άρχισε να γράφει αυτό που πίστευε ότι θα ήταν μια σύντομη ιστορία. Αργότερα περιέγραψε εκείνο το καλοκαίρι στην Ελβετία ως μία σημαντική στιγμή γι’ αυτήν.
“Όταν βγήκα για πρώτη φορά από την παιδική ηλικία στη ζωή.” – Mary Shelley
Η Mary Shelley άρχισε να γράφει την ιστορία όταν ήταν 18 ετών και η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε 2 χρόνια αργότερα όταν ήταν 20 ετών, η οποία δημοσιεύτηκε ανώνυμα στο Λονδίνο στις 1 Ιανουαρίου 1818. Το όνομά της εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δεύτερη έκδοση, η οποία δημοσιεύτηκε στο Παρίσι το 1821.
Ο Πλάστης
Στο μυθιστόρημα “Frankenstein” η Mary αφηγείται την ιστορία του Victor Frankenstein. Από νεαρή ηλικία, ο Victor έχει έντονη επιθυμία να κατανοήσει τον κόσμο και έχει εμμονή με τη μελέτη των θεωριών των αλχημιστών. Μετά το θάνατο της μητέρας του, καταφεύγει σε μελέτη και επιστημονικά πειράματα για να διαχειριστεί τη θλίψη του. Στο πανεπιστήμιο διαπρέπει στη χημεία και σε άλλες επιστήμες. Σύντομα αναπτύσσει μια μυστική φόρμουλα για να δώσει ζωή στη μη ζωντανή ύλη. Δημιουργεί ένα νοήμων ον, με ένα ανορθόδοξο επιστημονικό πείραμα που εμπλέκει αλχημεία και επιστήμη. Όμως εξαιτίας της δυσκολίας αναζωογόνησης κάποιων μελών του ανθρώπινου σώματος, ο Victor φτιάχνει… το Πλάσμα.
Το Πλάσμα
Tο όνομα “Frankenstein” χρησιμοποιείται συχνά λανθασμένα, αναφερόμενο στο τέρας και όχι στον δημιουργό του. Το Πλάσμα είναι ευφυές και έξυπνο παρόλη την αποκρουστική εμφάνισή του. Είναι ψηλό, περίπου 2,4 μέτρα ύψους και μεγάλο σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι ο Victor επέλεξε τα χαρακτηριστικά του να είναι όμορφα, μετά την αναζωογόνηση των ιστών και την νεκρανάστασή του το πλάσμα είναι αποκρουστικό. Με θαμπά, υγρά κίτρινα μάτια και κίτρινο δέρμα που μόλις κρύβει τους μύες και τα αιμοφόρα αγγεία από κάτω. Το πλάσμα ξεκινάει την αφήγησή του διηγούμενο τις πρώτες μέρες της ζωής του, που ζούσε μόνο του στην έρημο. Διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι τον φοβούνταν και τον μισούσαν λόγω της εμφάνισής του. Αυτό τον έκανε να τους φοβάται και να κρύβεται από αυτούς.
“Δεν εξαρτιόμουν από κανέναν και δεν είχα σχέση με κανέναν. Ο δρόμος της φυγής μου ήταν ανοιχτός και κανένας δεν υπήρχε να θρηνήσει για τον χαμό μου. Η εμφάνισή μου ήταν απωθητική και το ύψος μου γιγαντιαίο. Τί σήμαινε αυτό; Ποιος ήμουν; Τί ήμουν; Από πού ερχόμουν; Ποιος ήταν ο προορισμός μου; Αυτά τα ερωτήματα γύριζαν συνέχεια μέσα στο μυαλό μου, αλλά δεν ήμουν σε θέση να δώσω απαντήσεις.”
το πλάσμα του Victor Frankenstein – από το βιβλίο Frankenstein 1818
Έμαθε μόνο του να διαβάζει, όταν ανακάλυψε μια χαμένη τσάντα με βιβλία στο δάσος. Ζούσε κρυμμένο δίπλα από ένα εξοχικό και άκουγε την οικογένεια να μιλάει. Έτσι διδάχτηκε την ομιλία. Όταν αντίκρισε την αντανάκλασή του σε μια πισίνα, συνειδητοποίησε ότι η εμφάνισή του ήταν φρικτή και τρόμαξε τόσο όσο τρόμαζαν και οι κανονικοί άνθρωποι από αυτόν.
“Ένιωθα να ξυπνά μέσα μου το μεγαλύτερο πάθος για την αρετή, και απέχθεια για την κακία, όσο βέβαια ήμουν σε θέση να καταλάβω την έννοια αυτών των όρων, γιατί με τον τρόπο που τους καταλάβαινα ήταν σχετικοί μόνο με την απόλαυση και τον πόνο.”
το πλάσμα του Victor Frankenstein – από το βιβλίο Frankenstein 1818
Το πλάσμα εξοργίστηκε με τον τρόπο που του συμπεριφέρθηκαν και έχασε την ελπίδα ότι θα γινόταν ποτέ αποδεκτό απ’ τους ανθρώπους.
“Όταν σκεφτόμουν το έργο που είχα κάνει, τη δημιουργία ενός ευαίσθητου και λογικού έμψυχου όντος, δεν μπορούσα να βάλω τον εαυτό μου στη ίδια σειρά με το κοπάδι των κοινών ανθρώπων που κάνουν σχέδια για το μέλλον. Αυτή η σκέψη, που μου έδινε θάρρος στις αρχές της σταδιοδρομίας μου, τώρα χρησιμεύει μόνο για να με βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο βούρκο. Όλα τα σχέδια και οι ελπίδες μου ήταν ένα τίποτα και σαν τον αρχάγγελο που ήθελε να αποκτήσει την παντοδυναμία, είμαι αλυσοδεμένος στην αιώνια Κόλαση.”
Victor Frankenstein – από το βιβλίο Frankenstein 1818
