Ταινίες που θα ήθελε να είχε σκηνοθετήσει ο Tarantino.
Ταραντινική σχολή κινηματογράφου
Για τους απανταχού λάτρεις του Quentin Tarantino για να αποκαλέσουν μία ταινία ταραντινική, θα πρέπει να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις.
- Ευφάνταστο, πρωτότυπο και πάντα ελαφρώς υπερρεαλιστικό σενάριο, το οποίο ξεφεύγει απ’ όλες τις νόρμες που μας έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα το Χόλυγουντ.
- Το σαδιστικά λεπτομερές χτίσιμο των χαρακτήρων γύρω και μέσα απ’ την ιστορία, οι οποίοι προβάλλονται και σκιαγραφούνται με τρόπο υπόγειο, ατάκα την ατάκα, μέχρι και την τελευταία σκηνή της ταινίας. Ο σκηνοθέτης δίνει τόσες πολλές λεπτομέρειες που αν το στυλ της αφήγησης των διαλόγων δεν ήταν τόσο συναρπαστικό, θα κούραζαν μέχρι θανάτου. Αντίθετα δημιουργεί ένα εντυπωσιακό υπόβαθρο που σε προετοιμάζει για τις σκηνές δράσης.
- Μέσα στη δομή που εμπλέκει χαρακτήρες και σενάριο, ο παράγοντας που δένει το όλο μίγμα και δημιουργεί εικόνες που δεν έχουν ξαναδεί οι θεατές, είναι η μουσική, η οποία είναι ο δεύτερος πρωταγωνιστής στο συνολικό καστ.
- Οι σκηνές δράσης που ακολουθούν μοιραία, είναι μοναδικές και αναπάντεχες. Η χρήση των οπτικών εφέ και το στυλιζάρισμα της κίνησης των χαρακτήρων στο πλάνο, γίνονται με τρόπο που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχεις ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
- Το τέλος της ταινίας είτε είναι ψίθυρος είτε είναι έκρηξη, περιέχει ένα στοιχείο έκπληξης, το οποίο αφήνει πάντα τους θεατές με ανοιχτό το στόμα, παγωμένους στην άκρη της καρέκλας. Εν τέλει είναι κάτι που θέλεις να το κουβεντιάζεις για μήνες. Κι αυτό είναι μια ταινία που έχει επιτύχει τον σκοπό της.
“Everybody be cool, this is a robbery!”,
Pumpkin and Honey Bunny, from Pulp Fiction 1994.
1993 - True Romance
Το True Romance είναι μια αμερικανική ρομαντική αστυνομική ταινία του 1993 σε σκηνοθεσία Tony Scott και σενάριο Quentin Tarantino. Περιλαμβάνει ένα καστ με επικεφαλής τον Christian Slater και την Patricia Arquette, με τους Dennis Hopper, Val Kilmer, Gary Oldman, Brad Pitt και Christopher Walken σε δεύτερους ρόλους. Ο Σλέιτερ και η Αρκέτ απεικονίζουν νεόνυμφους να ξεφεύγουν από τη Μαφία αφού έκλεψαν ένα φορτίο ναρκωτικών.
Το True Romance ξεκίνησε ως πρώιμο σενάριο του Tarantino, ο οποίος πούλησε το σενάριο για να χρηματοδοτήσει την πρώτη του ταινία, Reservoir Dogs του 1992. Αν και αρχικά θεωρήθηκε μια αποτυχία στο box-office, οι θετικές κριτικές της ταινίας, με τους κριτικούς να επαινούν τον διάλογο, τους χαρακτήρες και το ασυνήθιστο στυλ, την μετέτρεψαν σε καλτ ταινία. Έχει καταλήξει να θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Scott και μια από τις καλύτερες αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας του 1990.
1993 - Killing Zoe
Το Killing Zoe είναι μια αστυνομική ταινία του 1993 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Roger Avary και με πρωταγωνιστές τους Eric Stoltz, Jean-Hugues Anglade και Julie Delpy. Η ιστορία περιγράφει έναν διαρρήκτη χρηματοκιβωτίων που το λένε Zed, ο οποίος επιστρέφει στη Γαλλία για να βοηθήσει έναν παλιό φίλο να κάνει μια ληστεία τράπεζας καταδικασμένη να αποτύχει. Το Killing Zoe χαρακτηρίστηκε από τον Roger Ebert ως “η πρώτη caper ταινία της Generation X (ληστεία υψηλού ρίσκου με σχεδιασμό, εξαπάτηση και παραπλάνηση στο συνολικό σχέδιο της εκτέλεσής της)”.
Το Killing Zoe ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Roger Avary και ταυτόχρονα μία παράπλευρη ταινία του παραγωγού Lawrence Bender. Όταν αναζητούσε τοποθεσίες γυρισμάτων για το Reservoir Dogs, το συνεργείο βρήκε μια τράπεζα. Ο Bender τηλεφώνησε στον Avary, και τον ρώτησε αν είχε σενάριο για ληστεία τράπεζας. Ο Avary έγραψε το σενάριο για το Killing Zoe σε μια ή δύο εβδομάδες. Παρόλο που διαδραματίζεται στο Παρίσι, η ταινία γυρίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, εκτός από το άνοιγμα, το τέλος και μερικά μικρά κλιπ οδήγησης που γυρίστηκαν στη Γαλλία.
1998 - Thursday
Το Thursday είναι μια μαύρη κωμωδία – αστυνομικό θρίλερ του 1998 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Skip Woods. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Thomas Jane ως Casey Well, ένας πρώην έμπορος ναρκωτικών από το Λος Άντζελες που αποφασίζει να γυρίσει μια καινούργια σελίδα στη ζωή του. Τελικά μετακομίζει στα προάστια, με τη νέα του σύζυγο Christine και βγάζει τα προς το ζην ως αρχιτέκτονας. Τα πράγματα φαίνεται να πάνε καλά για τον Casey, καθώς αυτός και η Christine βρίσκονται στη διαδικασία υιοθεσίας ενός παιδιού, ωστόσο, το σκοτεινό και ταραγμένο παρελθόν του Casey επιστρέφει να τον στοιχειώσει. Ο πρώην συνεργάτης του στο έγκλημα Nick καταλήγει να τον σέρνει στη μέση μιας συμφωνίας που έχει πάει άσχημα, η οποία περιλαμβάνει την εκπληκτικά όμορφη αλλά εντελώς διεστραμμένη Dallas.
Ο Skip Woods επιτυγχάνει να κατασκευάσει μία pure crime ταινία στην οποία εμπλέκει με σαγηνευτικό τρόπο την φροϋδική και πλατωνική πλευρά της ψυχολογίας, δημιουργώντας ένα μικροσύμπαν δολοφονικών τζαμαϊκανών εμπόρων ναρκωτικών με dreadlocks, female psycho killers, useless cops, hill billies δολοφόνους με τροχούς και καμινέτα, οι οποίοι έρχονται όλοι τους ο ένας μετά τον άλλο για να στοιχειώσουν τον Casey Wells. Μέσα από μια πλειάδα άρρωστων αστείων και πανέξυπνων διαλόγων, το σκοτεινό παρελθόν του αναδεύεται για να τον στοιχειώσει. Όλα συμβαίνουν μια απλή καθημερινή Πέμπτη, η οποία δεν φαίνεται να τελειώνει και το μόνο που τελικά μπορεί να τον σώσει, είναι τα ετεροχρονισμένα αντανακλαστικά της δολοφονικής πορείας του παρελθόντος του. Κι ένα κρυφό μήνυμα που του δίνεται σαν βοήθεια από τον Nick δια τηλεφώνου. Στο τέλος της μέρας του απομένει μόνο μια επιλογή: αυτήν όμως πρέπει να την κάνει η σύζυγός του. Εκεί αποφασίζεται τελικά πως θα τελειώσουν όλα…
