Μάθε να χαμογελάς με το μυαλό σου αφειδώς,
καθώς αναζητάς τις άπειρες αλήθειες της ζωής.
Μα μην ξεχνάς πως για να ξαναγεννηθείς
πρέπει πάντα εκτίμηση να τρέφεις για εκείνη.
Έφη Χαντζούλη – απόσπασμα από το ποίημα “Ζωή” της Β’ ποιητικής συλλογής “Ταξίδι συναισθημάτων”, 2020
Την Έφη Χαντζούλη τη γνώρισα πρόσφατα. Τυχαία βρεθήκαμε σε μια παρέα κοινών μας φίλων. Ως τότε δεν την γνώριζα. Η θετική της αύρα και η αισιόδοξη ματιά της στη ζωή δημιουργεί στους γύρω της, μια άνεση και μια οικειότητα που σε ξαφνιάζει, καθώς στις μέρες μας οι άνθρωποι εγκλωβίζονται στα δικά τους προβλήματα και στον δικό τους μικρόκοσμο. Είναι απόμακροι και αδιάφοροι.
Η Έφη Χαντζούλη είναι ένας άνθρωπος γεμάτος όρεξη για ζωή, δημιουργία, είναι λαμπερή, φωτεινή, αεικίνητη, πολυπράγμων και δημιουργεί αδιάκοπα τις απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις για να συμπαρασύρει και όλους εμάς σε έναν κόσμο που κυριαρχούν οι στίχοι και οι θεατρικές ερμηνείες. Με τα έργα της μας καλεί να ταξιδέψουμε ως συνοδοιπόροι στην ίδια διαδρομή που ταξιδεύει κι εκείνη. Της ευχόμαστε να είναι πάντα δημιουργική στη ζωή της και να πραγματοποιήσει κάθε της όνειρο μικρό και μεγάλο!
Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά κατάγεται από ένα γραφικό ορεινό χωριό της Καρδίτσας, το Σμόκοβο.
Σπουδές:
- Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
- Σπούδασε δημοσιογραφία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ
- Σπούδασε Υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών τρία χρόνια
- Αποφοίτησε από το Μεταπτυχιακό τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η Έφη Χαντζούλη πέρασε από το χώρο της δημοσιογραφίας γράφοντας συνεντεύξεις ηθοποιών και τραγουδιστών τόσο από το χώρο του θεάτρου όσο και από το χώρο της τηλεόρασης, σε εφημερίδες και περιοδικά. Επιπλέον διατηρούσε την στήλη “Τάδε έφη Έφη” στην εφημερίδα Μετρόπολις. Ασχολείται με την υποκριτική. Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις ενώ παράλληλα γράφει ποίηση, που είναι η άλλη της μεγάλη αγάπη. Παρόλο που η ίδια δεν έχει δικά της παιδιά, λατρεύει τον ψυχικό τους κόσμο και την αθωότητά τους, λόγοι που την οδήγησαν να γράψει έως σήμερα δύο παραμύθια για παιδιά.
Η Έφη Χαντζούλη έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές κι δύο παιδικά βιβλία.
- 2014 – Γλυκόπικρες νότες
- 2016 – Μαθήματα στο Δάσος
- 2020 – Ταξίδι συναισθημάτων
- 2023 – Το Καραμελένιο νησί
Συνέντευξη από μια συν έντευξις (τυχαία συνάντηση)
Ποιο το εναρκτήριο λάκτισμα που σας ώθησε να ξεκινήσετε να γράφετε;
Από μικρή έβλεπα τον κόσμο με διαφορετική ματιά και έγραφα τις σκέψεις μου πάνω στο χαρτί. Ήμουν πολύ μοναχική ως παιδί. Ίσως γιατί δεν είχα αδέρφια. Ήμουν η μοναχοκόρη της οικογένειας. Απορώ πως μεγαλώνοντας έγινα τόσο κοινωνική και επικοινωνιακή με τους γύρω μου! Αγαπώ τον άνθρωπο γιατί σέβομαι και αγαπώ τον εαυτό μου. Η αγάπη μου λοιπόν για τον συνάνθρωπό μου με κάνει να θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα μέσα από έναν εποικοδομητικό διάλογο μαζί του. Έτσι αναπτύσσονται δυνατοί συναισθηματικοί δεσμοί με όποιον κι αν γνωρίζω χτίζοντας μια υγιή και αληθινή σχέση μαζί του.
Το εναρκτήριο λάκτισμα όμως ήταν ο πρόωρος θάνατος της μητέρας μου. Πέθανε μόλις σε ηλικία πενήντα ετών. Αυτό το γεγονός με συγκλόνισε. Πάνω στον τάφο της χαράχτηκαν στίχοι που αυθόρμητα βγήκαν από τον πόνο που ένιωσε η καρδιά μου για την απώλεια της πολυαγαπημένης μου μητέρας:
Μάτια, μαύρα, μεγάλα, γλυκά,
χαμόγελο μειλίχιο, ξεχωριστό.
Λόγια αγάπης, αισιοδοξίας, χαράς.
Αυτή η εικόνα σου θα φέγγει μέσα μου
και θα φωτίζει πάντα τη δική μου καρδιά.
Σίγουρα ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αυτό συνέβη και σε εμένα. Ο θάνατος της μητέρας μου με έκανε σίγουρα καλύτερη ως άνθρωπο. Συνειδητοποίησα σε μικρή ηλικία πόσο εφήμερη είναι η ζωή μας και πως εκείνο που μένει είναι η υστεροφημία που αφήνει καθένας μας μετά το θάνατό του.
Έτσι μετά από το γεγονός αυτό άρχισα να γράφω πιο συστηματικά. Πολλά ποιήματά μου υπήρχαν κρυμμένα στο συρτάρι για πολλά χρόνια πριν κάνω την έκδοση της πρώτης ποιητικής μου συλλογής.
Πως μπαίνετε στο mood για να ξεκινήσετε τη συγγραφή ενός βιβλίου; από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Και μια απλή λέξη ή φράση που μπορεί να ακούσω ή να διαβάσω κάπου είναι αρκετή για να συλλάβω μια ιδέα, για να εμπνευστώ! Όμως η έμπνευση δεν είναι κάτι συγκεκριμένο που περιγράφεται. Μπορεί να δω μια ταινία στον κινηματογράφο και να αποτελέσει μια σκηνή της την αρχική μου έμπνευση. Επίσης μπορεί να παρακολουθήσω κάποια θεατρική παράσταση που θα με βάλει σε mood προβληματισμού και σκέψης για να γράψω. Αλλά και τα ίδια μου τα συναισθήματα από βιωματικές μου καταστάσεις μπορεί να με ωθήσουν στην καταγραφή τους. Αυτό που συνήθως κάνω είναι να παρατηρώ τους γύρω μου, να τους αφουγκράζομαι με ενδιαφέρον και προσοχή. Οι δονήσεις που μπορεί να νιώσει η ψυχή μου για να με ωθήσουν να γράψω δεν είναι ούτε προβλέψιμες ούτε οργανωμένες.
Υπήρξαν κάποια υπαρξιακά κενά που η ποίηση κατάφερε να γεμίσει;
Στη ζωή μας αναμφισβήτητα αντιμετωπίζουμε δύσκολες στιγμές που μας αναγκάζουν να μη βλέπουμε ρόδινα τον κόσμο γύρω μας. Η απογοήτευση από τους κοντινούς μας ανθρώπους αλλά και από την αποτυχία της πραγματοποίησης ενός σκοπού ή ονείρου μας δημιουργούν αναπόφευκτα ένα “πάγωμα” των συναισθημάτων μας, μια μελαγχολία, που αδρανεί την αισιόδοξη ματιά της ζωής. Σε πολλούς η αποτυχία των στόχων τους ή η απογοήτευση από μια ερωτική τους σχέση λειτουργεί ως τροχοπέδη στην μετέπειτα πορεία της ζωής τους. Εγώ είμαι από τη φύση μου πολύ αισιόδοξο άτομο και ατενίζω τον κόσμο με αγάπη και αισιοδοξία. Με φωτεινό όραμα κι ελπίδα για το αύριο. Σίγουρα για να γράψω θα πρέπει να έχω βιώσει έντονα συναισθήματα που θα κινήσουν τα νήματα της ψυχής και του μυαλού μου για να μετουσιωθούν σε σκέψεις που θα εκφραστούν με τη δύναμη των λέξεων σε ένα ποίημα. Γράφω κάθε φορά που βιώνω μια μεγάλη χαρά ή μια έντονη πίκρα. Δεν ένιωσα “υπαρξιακό κενό” ή τη μονοτονία της ζωής που ίσως βιώνουν σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι γιατί πάντα προσπαθώ να βρίσκω διεξόδους δίνοντας νόημα στην καθημερινότητά μου. Η ενασχόλησή μου με την ποίηση είναι για μένα η απόδραση από την γήινη πλευρά της ζωής, “το βάλσαμο” της ψυχής μου μέσα από την καταγραφή των συναισθημάτων που βιώνω στην κάθε στιγμή που ζω.
Ποια μορφή ουτοπίας θα θέλατε να περιγράψετε σε ένα ποίημα σας;
Θα ήθελα να περιγράψω σε ένα ποίημά μου την ουτοπία ενός τέλειου, άψογου κόσμου όπου όλα θα λειτουργούν εύρυθμα χωρίς αδικία, ψευτιά και υποκρισία. Γίνεται; H απάντηση είναι σίγουρα όχι. Γιατί; Γιατί ο κάθε άνθρωπος θέλει να φαίνεται πρώτος κι ας μην είναι. Ζούμε σε μια εποχή του “φαίνεσθαι” και όχι του “είναι”. Προσπαθούμε να καλύπτουμε τις αδυναμίες μας και όχι να τις διορθώνουμε. Οι άξιοι άνθρωποι αναγνωρίζουν τους άλλους που είναι καλύτεροι γιατί έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Μετρημένοι στα δάκτυλα. Θα ήθελα να μιλήσω σε ένα ποίημά μου για την απεραντοσύνη της αγάπης και της ανθρωπιάς που σήμερα εκλείπει από τις κοινωνίες μας όπου επικρατεί η αλλοτρίωση και η ιδιοτέλεια.
Πόσο “ποσοτικός” μπορεί να είναι ένας “ποιοτικός” ή μήπως “ποιητικός” συγγραφέας; βγάζει η ποίηση τα προς το ζην;
Σίγουρα δεν μπορείς να βιοποριστείς γράφοντας ποίηση. Η ποίηση δεν έχει πολλούς αναγνώστες. Ποίηση διαβάζουν όσοι έχουν μια ψυχική και πνευματική καλλιέργεια και δεν είναι τεχνοκράτες. Η αξία πολλών ποιητών άλλωστε αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό τους. Σίγουρα θα πρέπει να γράφει όσο περισσότερο συχνά μπορεί ο εκάστοτε ποιητής. Όταν ρωτήθηκε ο Ελύτης πόσο συχνά πρέπει να γράφει ο κάθε ποιητής σε μια συνέντευξη που έδωσε εκείνος απάντησε: Κάθε μέρα. Δεν πρέπει να περιμένει ο λογοτέχνης να τον επισκεφθεί η έμπνευση αλλά ο ίδιος οφείλει να την δημιουργεί πιάνοντας το μολύβι και το χαρτί. Φυσικά οι απαιτήσεις της ζωής σήμερα είναι πάμπολλες και ο ελεύθερος διαθέσιμος χρόνος λιγοστός για να τον αφιερώσει κάποιος που γράφει στο γράψιμο, αν εργάζεται για να κερδίσει τα προς το ζην. Μόνο αν το κύριο επάγγελμά του είναι η συγγραφή μπορεί να γράφει αδιάκοπα παράγοντας “ποσοτική” συγγραφική δουλειά. Σίγουρα κι εδώ ισχύει ότι η ποσότητα δεν κάνει την ποιότητα. Μπορεί να μην έχεις γράψει πολλά ποιήματα και να έχεις εκδώσει λίγες ποιητικές συλλογές που όμως να είναι εξαιρετικές. Πολλοί ποιητές έχουν βραβευτεί και άλλοι όχι. Ούτε αυτό σημαίνει πως οι πρώτοι αξίζουν και οι άλλοι όχι γιατί συχνά οι βραβεύσεις δεν αποτελούν σημάδι “της αξίας” στις μέρες μας. Πολλοί έχουν πάρει βραβεία που δεν τα αξίζουν γιατί έτυχε να είναι γνωστοί των κριτών και άλλοι λιγότερο γνωστοί ποιητές να έχουν μια εξαιρετική γραφή που όμως δεν έγινε αναγνωρίσιμη για διάφορους λόγους. Αυτά είναι φαινόμενα των καιρών μας.
Αν ανακαλύπτατε ένα νεαρό ταλαντούχο άτομο στον τομέα της ποίησης, θα τον βοηθούσατε; Με ποιους τρόπους;
Φυσικά και θα τον βοηθούσα με όποιο τρόπο θα μπορούσα! Είμαι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και μάλιστα έχω εκλεγεί στο Πειθαρχικό Συμβούλιό της και με χαρά θα τον καλούσα να συμμετέχει στις εκδηλώσεις παρουσιάσεων βιβλίων των ήδη εγγεγραμμένων λογοτεχνών σε αυτή ώστε να αποκτήσει τις δέουσες γνωριμίες που θα τον βοηθούσαν να γίνει ευρύτερα γνωστός με τα έργα του. Θα διάβαζα επίσης επιμελώς τα ποιήματά του και θα τον συμβούλευα όπου και όπως μπορούσα να βελτιώσει τον τρόπο γραφής του αν και ένας ταλαντούχος ποιητής δεν έχει ανάγκη από τις τυχόν συμβουλές και υποδείξεις. Ο τρόπος που γράφει κι εκφράζεται ό κάθε λογοτέχνης είναι ιδιαίτερος και ξεχωριστός και αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνικής δημιουργίας. Δεν υπάρχουν στερεότυπα στο γράψιμο και πρέπει ή τουλάχιστον θα πρέπει να μην υπάρχουν στον υπερθετικό βαθμό.
Θεατρική ηθοποιός. Γιατί όχι και συγγραφέας; Σκεφτήκατε να γράψετε ένα θεατρικό έργο;
Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: το 2014 την α΄ ποιητική μου συλλογή με τίτλο “Γλυκόπικρες νότες” και το 2020 τη β ΄ποιητική μου συλλογή με τίτλο “Ταξίδι συναισθημάτων”. Εκτός από ποίηση έχω εκδώσει ένα έμμετρο παιδικό μου παραμύθι με τίτλο “Μαθήματα στο δάσος” το 2016 και τώρα το Νοέμβρη του 2023 θα εκδοθεί το δεύτερο παραμύθι μου σε πεζό λόγο με τίτλο “Το Καραμελένιο Νησί” από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Δεν έχω σκεφθεί να γράψω θεατρικό έργο. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να γίνει κι αυτό!
Με ποιους τρόπους σας μετάλλαξε η υποκριτική τέχνη; Τι αντίκτυπο είχε αυτό στη λογοτεχνική σας ματιά;
“Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος κι ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας” είπε ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, ο Κάρολος Κουν (1908- 1987). Αυτά τα λόγια του σπουδαίου αυτού ανθρώπου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη. Μέσα από τους ρόλους που έχω υποδυθεί – και στο μέλλον εύχομαι να υποδυθώ – σίγουρα συνειδητά και ασυνείδητα ο χαρακτήρας μου, η προσωπικότητά μου εξελίσσεται στο πέρασμα του χρόνου. Ο κάθε ρόλος είναι ιδιαίτερα απαιτητικός και χρειάζεται για να τον υπηρετήσεις σωστά να συνομιλήσεις με τον εαυτό σου για να βρεις τα στοιχεία εκείνα που κρύβονται μέσα σου και που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια ώστε να τον στηρίξουν επάξια. Η υποκριτική δεν είναι εύκολη τέχνη. Είναι μια ευχάριστη αλλά συνάμα κι επίπονη διαδικασία που απαιτεί κόπο, χρόνο και ψυχική αντοχή. Έτσι λίγο λίγο και σιγά σιγά σου δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψεις, να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, αποκτώντας αυτογνωσία, μια λέξη που εμπεριέχει πολλά. Από την άλλη o Κάρολος Κουν συνεχίζει: “Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου όπως και κάθε μορφή τέχνης είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά δεν υπάρχει θέατρο.”
Η ενασχόλησή μου με το θέατρο σίγουρα ερεθίζει τη σκέψη και την ψυχή μου να βρουν νέα μονοπάτια δημιουργικής γραφής. Γιατί όπως έχει πει και ο Αμερικανός ποιητής Robert Frost “Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις.”
Και αναμφισβήτητα η αληθινή ποίηση προέρχεται από την ψυχή. Το θέατρο και η ποίηση είναι η ανάσα για να ζήσουμε στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Η ζωή μιμείται την τέχνη ή αντίστροφα;
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του “Περί Ποιητικής” δίνει τον εξής ορισμό για την τραγωδία:
“ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.”
Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την τραγωδία σαν το ύψιστο είδος καλλιτεχνίας. Πρόκειται για την μεταφορά στην σκηνή μιας ανθρώπινης πράξης. Αντίθετα ο δάσκαλός του, Πλάτωνας, υποστήριζε ότι πρόκειται για μίμηση των συναισθημάτων που προέρχονται από την απομίμηση μιας πράξεως, δηλαδή η τραγωδία για τον Πλάτωνα, ήταν “μίμηση της μίμησης” η οποία ξέφευγε από την πραγματικότητα.
Ο μιμητισμός σαν έννοια εμπεριέχει αρνητικά στοιχεία. Η τέχνη και ο καλλιτέχνης εμπνέονται από την ίδια τη ζωή. Δεν την μιμούνται, ούτε την αντιγράφουν αλλά η καθημερινότητά της και οι καταστάσεις της αποτελούν την αφετηρία της δημιουργίας της όποιας μορφής τέχνης είτε αυτή είναι η ποίηση, είτε η ζωγραφική είτε οποιαδήποτε άλλη τέχνη. Στο θέατρο συγκεκριμένα ισχύει το ακόλουθο: “Ρόλοι ζωής, ρόλοι σκηνής” ακριβώς γιατί οι θεατρικές παραστάσεις γράφονται από συγγραφείς που εμπνέονται από όλες τις εκφάνσεις και τις πλευρές της ζωής.
Σας έχει τύχει ποτέ να σας ειρωνευτούν για κάτι που είπατε ή γράψατε; πως αντιδράτε σε κάτι τέτοιο;
Όχι, ευτυχώς δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο έως τώρα όσον αφορά τη γραφή μου ή την υποκριτική μου. Όμως με έχουν ειρωνευτεί σε κάποια παρέα που βρέθηκα για κάτι που είπα και τότε χρειάστηκε να τους θέσω τα επιχειρήματά μου για να τους εξηγήσω γιατί υποστήριξα αυτή μου την άποψη. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Αυτό άλλωστε θα ήταν παράλογο. Σίγουρα είναι όμορφο να γινόμαστε ευρύτερα αποδεκτοί από το κοινό και ιδιαίτερα εμείς οι καλλιτέχνες αλλά αυτό δεν είναι εύκολο γιατί τα γούστα, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις των ανθρώπων είναι ανομοιογενείς. Αυτό που έχει σημασία είναι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές να μην χάνεις την ψυχραιμία σου και να μην εκνευρίζεσαι γιατί τότε δείχνεις την αδυναμία του χαρακτήρα σου. Με ήρεμο τρόπο και με τη νηφαλιότητα της λογικής μπορείς να υποστηρίξεις το δίκιο σου. Βέβαια αυτό δεν είναι πάντα εφικτό γιατί όταν σε πνίγει ο θυμός όλα αυτά δεν μπορούν σε δεδομένη στιγμή να γίνουν πράξεις.
Θα παρουσιάζατε μια δουλειά σας στον τόπο σας;
Φυσικά! Σκοπεύω να παρουσιάσω τις ημέρες του Πάσχα αλλά και το καλοκαίρι του 2024 το δεύτερο παιδικό μου παραμύθι με τίτλο “Το Καραμελένιο Νησί” σε κάποια χωριά του Δήμου Σοφάδων. Επίσης σκοπεύω να αναλάβω την πρωτοβουλία να εκδοθεί ένα βιβλίο στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι ποιητές του Νομού Καρδίτσας με δικά τους έργα.
Σχέδια και πλάνα για το εγγύς μέλλον;
4 Νοεμβρίου έχουμε πρεμιέρα της θεατρικής μας παράστασης με τίτλο “Όλοι στα καζάνια σας” που την έχει γράψει και την έχει σκηνοθετήσει ο Πέτρος Καφαντόγιας στο Θέατρο της Ημέρας, Ν. Γεννηματά 20, στάση μετρό Πανόρμου. Θα παίζεται κάθε Σάββατο έως το τέλος του Δεκέμβρη. Ο συγγραφέας έχει βραβευθεί επανειλημμένα σε διάφορους διαγωνισμούς. Ενδεικτικά αναφέρω: 1ο βραβείο πεζοποίησης – δραματουργίας το 2015 στον 1ο Παγκόσμιο διαγωνισμό της UNESCO Κεφαλληνίας και Νήσων, 3ο Βραβείο Σατυρικής ποίησης στον Παγκόσμιο διαγωνισμό “Παύλος Πολυχρονάκης”, όπως και Β’ Έπαινο στον Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό θεατρικού έργου το 2015 από τον Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”.
Τα πρόσωπα του έργου είναι: o Δημήτρης Παπαδόπουλος που υποδύεται τον δημοφιλή Άγγλο ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Σαίξπηρ, εγώ που υποδύομαι την Κατάρα του Σαίξπηρ, ο Πέτρος Καφαντόγιας που υποδύεται τη Ζελζεβούλα και τον Χάρο, ο Αντώνης Καφαντόγιας που υποδύεται τον Λόρδο Έλλην ή αλλιώς το Μπάμπη, η Αναστασία Ποντίκα που υποδύεται τον περιβόητο 7ο Κόμη του Έλγιν (Τόμας Μπρους) και ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος που υποδύεται τον Δανό Πρίγκηπα Άμλετ. Όλα αυτά τα πρόσωπα εμπλέκονται σε μια τρελή, ξεκαρδιστική κωμωδία που σας προτρέπουμε να έρθετε να τη δείτε!
Για το Γενάρη του 2024 έχει προγραμματιστεί μια καταπληκτική δουλειά ενός εξαιρετικού θεατρικού συγγραφέα του Γεώργιου Κοζυράκη με τίτλο «Τσάι στης Σοφίας» που θα έχω τη χαρά να παίξω κι εγώ. Αναρωτιέστε ποια είναι η Σοφία; Δε θα τη βρείτε αν δεν σας την αποκαλύψω! (χα χα χα). Είναι η σύζυγος του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν η Σοφία Σλήμαν. Η συνέχεια του έργου επί της σκηνής το 2024!
Επίσης θα παίξω και μια κωμωδία του γνωστού ποιητή Αντώνη Θαλασσέλη με τίτλο “Ίντερνετ στο χωριό”. Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό του έργο.
Επίσης, μέσα στο έτος 2024 θα εκδώσω την Τρίτη ποιητική μου συλλογή.
Νυχτερινή, μαγική λιτανεία.
Αστροφέγγει ο ουράνιος θόλος
κι η ψυχή ορθή αντιστέκεται
αχνοπαίζοντας με φτερουγίσματα.
Λάμπει η τέρψη στο άδυτο,
η πληρότητα τη γαληνεύει.
Έφη Χαντζούλη – απόσπασμα από το ποίημα “Πανσέληνος” της Α’ ποιητικής συλλογής “Γλυκόπικρες νότες”, 2014
